Wanda Szuman żyła 104 lata, a na kilka lat przed śmiercią w 1994 roku mówiła o sobie „taka jestem leniwa.”
Jedynym mottem jakim się posługiwała Wanda Szuman było „Idź i zrób coś!”
Wanda Szuman była nazwana przez profesora UMK Andrzeja Wojciechowskiego „Instytucją w kapeluszu i z torebką” co oznaczało skalę, skuteczność Jej działań pedagogicznych, badawczych i wspierających, prowadzonych w kierunku waloryzacji roli społecznej i inkluzji dzieci, dorosłych z grup wulnerabilnych i zmarginalizowanych, ale również osobisty glamour i klasę.
W dawnym domu rodzinnym Wandy Szuman znajduje się obecnie Hotelik w Centrum, w którym zachowano Izbę pamięci poświęconą rodzinie Szumanów. Hotel znajduje się w bazie Booking.com
Wanda Szuman prowadziła od 1955 roku pionierskie badania w działaniu w ramach zlecenia Komitetu Nauk Pedagogicznych, PAN. Badała rozwój dwóch chłopców spod Włocławka wychowywanych w skrajnej izolacji do 5. roku życia. Raport opublikowała w czasopiśmie Szkoła Specjalna w 1958 roku. Dla chłopców stała się opiekunką prawną prowadząc ich do dorosłości.
Wanda Szuman współpracowała regularnie z Wydziałem Humanistycznym i Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz profesorami – pedagogiem specjalnym Czesławem Kosakowskim i artystą rzeźbiarzem, pedagogiem Andrzejem Wojciechowskim.
O Wandzie Szuman powstaje film fabularny, ale o tym na razie sza!
Opracowała: dr hab. Beata Borowska-Beszta, prof. UMK