Biogram
- urodziła się 16 października 1895 r. w Krukienicach k. Mościsk (obecnie Ukraina, obwód lwowski) w rodzinie nauczycielsko-rolniczej (życiorys)
- ukończyła szkołę powszechną i Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie w Samborze (Świadectwo dojrzałości 1, 2)
- 1918 – zdała egzamin maturalny w IV Państwowym Gimnazjum Męskim we Lwowie (Świadectwo dojrzałości) i rozpoczęła studia historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jana Kazimierza
- po ukończeniu pierwszego roku studiów zatrudniona początkowo na stanowisku młodszej, a później starszej asystentki w Katedrze Historii Nowożytnej UJK, kierowanej przez wybitnego historyka Adama Szelągowskiego (1873–1961)
- 1924 – obroniła doktorat w zakresie filozofii na podstawie pracy pt. Pisma polityczne z czasów przedostatniego bezkrólewia napisanej pod kierunkiem Adama Szelągowskiego
- 1924–1928 – studiowała geografię z geologią
- 1920–1929 – pracowała w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim im. Zofii Strzałkowskiej we Lwowie
- 1928 – z powodzeniem złożyła egzaminy przed Państwową Komisją Egzaminacyjną we Lwowie dla kandydatów na nauczycieli szkół średnich, uzyskując kwalifikacje w zakresie nauczania geografii z geologią w szkołach średnich ogólnokształcących i seminariach nauczycielskich
- na wniosek Senatu Akademickiego Uniwersytetu Jana Kazimierza – otrzymała na rok 1928/1929 stypendium Funduszu Kultury Narodowej i prowadziła badania archiwalne w miastach tj. Paryż, Nancy, Luneville, Drezno, Wiedeń i Gdańsk.
- 1930 – powołana została przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na stanowisko wizytatorki Okręgu Szkolnego Łódzkiego, a po dwóch latach zatrudniona w Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego (Zwolnienie z obowiązków wizytatora szkół w kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego)
- 1937 – przeniesiona została do Państwowego Gimnazjum im. J. Lelewela w Warszawie, prowadząc zajęcia z historii i geografii
- w trakcie II wojny światowej prowadziła tajne nauczanie na poziomie szkolnictwa średniego i wyższego na terenie Warszawy
- po II wojnie światowej krótko pracowała na Uniwersytecie Łódzkim, prowadząc zajęcia z historii i dydaktyki historii
- od 1946 r. związała się z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika, prowadząc aż do śmierci działalność naukowo-dydaktyczną (1947 – z powodzeniem przebiegła procedura habilitacyjna (protokół komisji do sprawy habilitacji), uzyskując w 1951 r. stopień docentki; 1957 – otrzymała tytuł profesorki nadzwyczajnej)
- 1954 – przejęła obowiązki prodziekanki Wydziału Humanistycznego UMK, a następnie, w latach 1956–1958, pełniła funkcję dziekanki wspomnianej jednostki naukowej
- w okresie toruńskim współpracowała z Katedrą Pedagogiki kierowaną przez Kazimierza Sośnickiego, „opiekując się” przedmiotem historia wychowania Zobacz. Prowadziła wykłady i ćwiczenia z historii wychowania i oświaty w Polsce Zobacz Początkowo zajęcia te realizowała w wymiarze 2 godz. wykładu i 2 godz. ćwiczeń, zaś w roku akademickim 1950/1951 przeznaczono po 4 godz. w I i II semestrze. Warty uwagi jest również fakt, że wiele zajęć z historii wychowania prowadziła bezinteresownie, nie otrzymując wynagrodzenia. O zmianę tej sytuacji wnioskował K. Sośnicki do dziekana Wydziału Humanistycznego, pisząc: „Od 1 września Doc. J. Lechicka nie pobiera żadnego wynagrodzenia ani za powyższą pracę, ani też nic nie otrzymywała za ćwiczenia, które odbywała bezpłatnie przez ostatnie dwa lata w wymiarze 2 godz. tygodniowo.
Obciążenie tą pracą jest tak duże, że zdaniem moim należałoby je włączyć do Jej oficjalnego pensum […]”.
Trzeba też wspomnieć, że Lechicka wspólnie z K. Sośnickim kierowała seminarium z historii wychowania, zaś od 1954 roku, już samodzielnie, z dziejów oświaty i kultury w Polsce XVIII wieku. Sośnicki przybliżając kwestię stosunku Lechickiej wobec studentów, zauważył: „[…] wymagania poważnej i sumiennej pracy są połączone z życzliwością i staranną opieką, zyskują jej duży autorytet wśród młodzieży”. Podkreślił również, że „Przez szereg lat w naszym uniwersytecie prowadziła ona wykłady z dziejów wychowania i oświaty dla studentów pedagogiki oraz ćwiczenia z tego przedmiotu […]. Rezultatem tej pracy było kilka prac magisterskich z dziedziny dziejów wychowania wykonanych pod jej kierunkiem”. Zgodnie z informacjami zamieszczonymi w dokumentach archiwalnych do 1953 roku, wspólnie z Sośnickim, wypromowała ponad 50 magistrantów oraz 3 prace zostały zgłoszone na konkurs Zjazdu Młodych Pedagogów w Warszawie.
- 20 kwietnia 1965 r. zmarła po długiej chorobie w szpitalu w Chełmży (koło Torunia). Pochowana została w grobowcu rodzinnym w Jarosławiu
Działalność naukowa i społeczno-oświatowa (zobacz więcej)
Opracowała: dr Dorota Grabowska-Pieńkosz